Walewale en de familie Anaba

Dasiba allemaal!

Jullie antwoord zou dan moeten zijn ' N-naa' .. Dat is namelijk hoe je hier reageert als mensen je begroeten. Het is erg belangrijk om hier te groeten met Dasiba (goedemorgen), Niiwuntanga (goedemiddag) en Nii Zaanori (goedenavond) als een vorm van respect.

Het is nog maar een paar dagen geleden sinds mijn laatste blog, maar ik doen hier elke dag en elk uur zoveel indrukken op dat een wekelijkse blog veel te lang zou worden. Ook heb een afrikaanse simkaart gekocht waarmee ik bijna onbeperkt kan internetten voor weinig geld.

De nacht die we nog in Tamale moesten doorbrengen op onze doorreis van Accra naar Walewalw was onrustig omdat Saskia per ongeluk de verkeerde koffer had meegenomen bij de bus, maar dit was gelukkig weer snel opgelost. Op 5 juni zijn we naar Walewale afgereisd in een overvolle minivan die in Nederland allang op de schroothoop zou liggen. Daar aangekomen werden we door John Anaba, de vader van het gezin, opgehaald. Esther, een Amerikaanse vrijwilliger die al 5,5 maand bij de familie woonde kwam ook mee. Zij heeft ons de afgelopen dagen vanalles verteld en ons geholpen. Deze zaterdag vertrekt zij weer en mogen wij het werk van haar overnemen!

Bij het huis aangekomen was iedereen op de binnenplaats: moeder Vida en de kinderen Samuel, Joseph, Docas, Zuliha, Ayisatu en Kahidu. De laatste drie zijn geadopteerd in het gezin en er zijn een aantal vrijwilligers die voor hun onderwijs betalen.

Het gezin is erg Christelijk en de kinderen worden ook zo opgevoed. Als je ze iets geeft zijn ze dankbaar en zeggen ze God Bless You en meer van dat soort dingen. Ze zijn al blij met de kleinste dingen; geef ze een paar stempels en ze zijn er uren zoet mee!

Rondom het huis hier lopen allerlei dieren: kippen, geiten, varkens, hagedisjes, etc. De familie zelf heeft ook een hond die Leopard heet. De wc hier is niet meer dan een hokje met een gat erin, maar gelukkig wordt hij alleen gebruikt door de familie! Ookal is het een beetje wennen.. Het is te doen.

Het wassen in de buitenlucht daarentegen is echt heerlijk! Gewoon met een emmer koud water en een bakje om het over je heen te gieten. Misschien zet ik thuis ook wel een emmer in de badkamer!

Vrijdag hebben we Rice balls met peanutsoup gegeten.. heerlijk!! Er werd ook een kip, die rondom het huis heen scharrelde, geslacht voor wat lekker vlees.. Verser en biologischer kan niet! John (de vader van het huis) vroeg me of ik hem wilde slachten, maar hier heb ik vriendelijk voor bedankt.

De kinderen, of beter gezegd ' my brothers and sisters', eten alles op voor je wat je zelf niet op kunt.. Ze vallen je eten aan als hongerige wolven! Zelfs de botjes worden lekker opgeknabbeld, want de binnenkant schijnt zoet te zijn en aan verspilling doen ze hier niet!! Daar kunnen we in Nederland nog een hoop van leren..

Het eten gaat hier trouwens met de rechterhand, want de linkerhand wordt beschouwd als onrein en vies. Vork mes en lepel hebben ze niet. Maar dat is verre van erg.. Het eten smaakt goed als je het aanraakt terwijl je het eet.

We hebben vrijdag midden op de dag een grote regenbui gehad. Opeens begon het donkerder te worden en werden alle winkeltjes naar binnengehaald. Wij liepen net op straat en zijn toen snel naar het naaiwinkeltjevan Vida ( moeder) en Ayishatu ( pleegdochter) gerend om te schuilen.

Daar waren wat nieuwsgierigee kinderen, zoals overal en altijd, die aldoor het reimpje : solamingu (white lady in de lokale taal Mampruli) how are you, I'm fine thank you' riepen. Erg schattig natuurlijk, maar na een tijdje wel vermoeiend...

Regen betekent helaas ook veel muggen.. Het is aldoor sprayen met Deet en maar hopen dat de Malaria uitblijft! Tot nu toe heb ik maar een paar bulten, maar wie weet wat er nog komt..

Ik ben trouwens al zo'n 5 keer ten huwelijk gevraagd, maar heb besloten alle aanzoeken af te wijzen..

Tot de volgende keer!

Liefs Tessa