Lesgeven aan Afrikaanse kleuters!

Na afgelopen weekend lekker gechillt te hebben in en rondom het huis met de kinderen was het deze week echt tijd om in actie te komen. Maandag ben ik 's ochtends met Saskia en Jessica, onze vertaler en "project supervisor" (ja, er is een reden voor deze aanhalingstekens waar ik later op terug kom), naar het Suguru Charity Center gefietst. Met de fijne geluiden van Chef'special in de oren viel dit nog best te goed te doen!

De kinderen maken het schoolgebouw dat ook meteen dienst doet als kerk al schoon voordat wij er zijn. Ook zijn er een aantal kinderen verantwoordelijk voor het verzorgen van de tuin waar groente, fruit en gewassen worden gekweekt. Onze eerste les begonnen we meteen met spelling, maar al snel bleek dat het merendeel van de kinderen het alfabet wel van A tot Z weet op te dreunen, maar individuele letters niet herkent. De taalbarrière zorgde er daarnaast nog voor dat bijna alles via Jessia gezegd moest worden.

Helaas is Jessica niet iemand met veel inzet en enthousiasme. Ze beantwoordt onze vragen meestal met tegenzin en in één zin, wat erg vermoeiend kan zijn. Het vertalen van wat de kinderen ons proberen te vertellen doet ze alleen als wij er expliciet om vragen, maar sowieso niet uit zichzelf. Ook is ze niet echt bezig met het behouden van overzicht en structuur, wat in mijn ogen toch wezelijke taken zijn van een supervisor. Gelukkig is de lokale organisatie Syto wel betrokken bij alle vrijwilligers en hebben we dit ook bij hen en bij John, de oprichter, gemeld. Volgende week gaan we met z'n allen rond de tafel (waarschijnlijk wel zonder tafel) om dit te bespreken en hopelijk wordt er dan snel bijgestuurd!

De lessen duren maar een uurtje, want het concentratievermogen van deze kinderen is bijzonder laag. Na de les gaan we met z'n allen naar buiten om te wachten op de oudere kinderen die het eten klaar maken. De jongere meisjes halen water uit de waterput en de oudere meiden doen het koken. Vaak kiezen ze zelf waar ze zin in hebben al is de keuze beperkt. Gari (soort meel), witte bonen, tugbani, rijst of een combinatie hiervan met een paar smaakmakers. Het is verbazingwekkend om te zien dat zelfs kleine kinderen van een jaar of 5 al volledig zelfstandig hun bordje en lepel afwassen, andere kinderen hiermee helpen en weten hoe ze een vuurtje goed moeten doven. Dit leren ze thuis dus al op zeer jonge leeftijd, zodat ze daar ook het huishoudelijke werk kunnen doen!

De kinderen van Bugya hebben trouwens ook allemaal bepaalde merktekens in hun gezicht en op hun buik. Deze tekens bestaan uit strepen die in een bepaald patroon zijn gekrast of gebrand. Het lijkt een beetje barbaars, maar de kinderen lijken het hier normaal te vinden. Dit gebruik stamt uit de tijd dat er in Afrika overal oorlogen waren en aan de merktekens herkend kon worden bij welke stam je hoorde. Best handig voor die tijd...

Na het eten heb ik de kleding uitgedeeld op het project die ik heb kunnen kopen met dank aan een aantal sponsoren in Nederland! Alle kinderen hebben iets kunnen krijgen en sommige meisjes zelfs een heel setje; iedereen was er super blij mee of het nou paste of niet! En zoals op de foto te zien is staat het ook nog eens schattig.

Op dinsdag moest ik alleen naar het project, want Saskia en Jessica waren beide niet lekker. Omdat ik van John niet alleen mocht fietsen (jammer, maar helaas!) ben ik achterop de motor met een vriend van hem gegaan. In Nederland had ik het niet gedurfd zonder helm of beschermende kleren op een hobbelige zandweg...maar ja, ik ben nou eenmaal in Afrika en daar is alles anders! Het lesgeven was erg lastig alleen, dus heb ik voor de veilige weg gekozen: tekenen! Zelfs dit vinden ze lastig, want de kinderen krijgen niet veel prikkels in het afgelegen dorp waar ze wonen. Ze hebben niet veel fantasie en willen het liefst dat je ze verteld wat ze moeten tekenen.

Deze en komende week ga ik proberen om wat meer structuur te brengen in de dag op het project, zodat de kinderen regelmaat hebben. Ik denk dat ze dit goed kunnen gebruiken in de chaos van hun leven. Helaas moet ik daarna alweer naar huis, maar gelukkig zijn er na mij weer andere vrijwilligers die het over kunnen nemen!

Komend weekend maak ik een weekendtripje samen met Saskia, maar eerst vanmiddag eens kijken of Australie-Nederland ergens te zien is! de vorige legendarische wedstrijd tegen Spanje heb ik ook al moeten missen :(...