De kerk, de markt, het project en ziekte!

Hallo allemaal!

Hieronder weer een verhaal waarin ik een stukje van mijn Afrikaanse belevenis probeer over te brengen!

Op zondag zijn we naar de kerk geweest met het gezin en met Ayisatu en de jongens naar de markt. Ayisatu ging daar water verkopen vanuit een plastic kist op haar hoofd terwijl ze gewoon rondliep. Mijn taak was om het water uit de doos te halen als iemand het wilde en Saskia nam het geld aan. Het is ongelofelijk om te zien wat iedereen hier op het hoofd mee kan dragen. Toen de Amerikaanse vrijwilliger hier wegging droeg Docas ('echte' dochter van het gezin) haar koffer gewoon op het hoofd mee naar het busstation!

Op de markt heb ik twee mooie stoffen gekocht; 1 om een jurk van te laten maken en 1 om als omslagdoek te gebruiken als ik naar de wasplaats toe loop. Hier in Afrika zijn ze erg traditioneel in dat soort dingen, dus als ik zo'n jurk aan trek val ik toch iets minder op!

Het gezin gaat naar The Apostolic Church of Ghana op een klein stukje lopen van het huis. De kleinere kinderen naar zondagsschool en de ouderen naar de dienst. Deze zondag was een dienst opgedragen aan alle pasgeboren kinderen. De ouders en kinderen werden gezegend en er werd voor ze gezongen. Erg mooi om te zien hoeveel waarde de mensen hier aan de kerk en het geloof hechten en hoeveel ze ervoor over hebben! Het was ook wel even een beetje afzien aangezien de dienst zon 3,5 uur heeft geduurd met constant preken en gebeden gepaard met veel Halleluja, Amen en Praise the Lord! Halverwege werden alle 'nieuwkomers' opgeroepen om naar voren te komen en zichzelf voor te stellen, dus ik was ook het bokje... Toen het voorstellen achter de rug was ging de band in de kerk spelen en moesten wij in een rijtje dansend terug naar onze stoelen. Je zou haast denken dat we een comedy show aan het opvoeren waren, want iedereen moest lachen!

Wat ik minder leuk vind aan de kerk in Ghana is dat alles om geld lijkt te draaien en dan vooral voor de pastor. Deze man loopt in dure pakken en mooie schoenen terwijl hij voor een kerk staat met mensen die amper iets hebben. Hij durft ze dan ook nog te vragen om bedragen te doneren waarvan een gezin een week kan eten! En waar al dat geld voor gebruikt wordt? Dat weet niemand...

Gelukkig gebeuren er ook een heleboel goede dingen in Afrika. John Anaba (vader) is mede oprichter van het Suguru Charity Center waar ik de komende weken mijn steentje zal gaan bijdragen. Op maandag was de eerste werkdag en die begon direct al goed met een tocht van 10 km fietsen naar het kleine dorpje waar het project is gevestigd. Dat klinkt natuurlijk niet bijzonder.. Maar stel je eens voor dat de zon hier om 7 uur in de ochtend al zo fel brand als in Nederland om 13.00 in de middag op een zomerse dag..dan is zo'n fietstocht behoorlijk afzien!

Eenmaal daar aangekomen bleek dat de helft van de kinderen er niet was in verband met andere activiteiten die dag. Dit gaf ons de kans om met de kinderen die er wel waren te kletsen en alvast wat namen te oefenen en spelletjes te spelen. Normaal gesproken begint de dag voor de kinderen met het schoonmaken van het terrein en de gebouwtjes. Daarna krijgen de kleintjes les van de vrijwilligers: op dit moment alleen Saskia en ik. Deze lessen bestaan vooral uit het leren van het alfabet, het herkennen van letters en cijfers en heel minimaal cijfers optellen. Analfabetisme is in de kleine dorpen groot, maar met een project zoals deze wordt dat toch voor een deel teruggedrongen.

De armoede die je ziet aan deze kinderen is echt onvoorstelbaar. Ze hebben letterlijk niets behalve een dak boven hun hoofd. Op het project krijgen ze te eten en dit is voor sommigen waarschijnlijk ook de enige maaltijd van de dag. Ze hebben ook een tandenborstel gekregen, omdat daar thuis geen geld voor is. De kinderen hebben allemaal waterbuikjes door het eentonige voedsel met nauwelijks groentes en al helemaal geen fruit. Toch lachen ze de hele dag en vinden ze het geweldig dat je er bent!

Na de lunch wordt alles opgeruimd en is de dag op het project rond 13.00 of iets later afgelopen. De zon brand namelijk te fel na die tijd om nog productief te kunnen zijn. De terugweg leek voor mij wel 20 kilometer te zijn door de hete, felle zon en een temperatuur van bijna 40 graden. Eenmaal thuisgekomen begon ik te zweten en werd ik duizelig...Toen wist ik dat ik zoals zovelen ten prooi was gevallen aan het weer en het voedsel van Afrika! Ik heb de middag en nacht ziek in bed doorgebracht (laat ik jullie de details maar besparen)..maar gelukkig voel ik me momenteel weer beter dankzij de medicijnen van de lokale Apotheek! Vandaag dus even een rustdag, zodat ik er morgen weer vol tegenaan kan gaan!

Liefs,

Tessa