Akwaaba in Ghana!
Blijf op de hoogte en volg Tessa
03 Juni 2014 | Ghana, Accra
Hallo lezers,
Afgelopen zondag werd ik 's ochtends door mijn ouders naar Schiphol gebracht. Met buikpijn (van de zenuwen of de malariapillen?) maar toch met heel veel zin om naar Ghana te gaan! Aan de andere kant van de douane ontmoette ik Sanne, waarmee ik samen ging vliegen.
Tijdens de vlucht was alles perfect geregeld. Met mijn lowbudget Ryanair ervaringen keek ik mijn ogen uit: gratis films, zoveel eten en drinken als je wil en oprecht aardige stewardessen! Wel wist ik dat dit de laatste luxe voor de komende maand zou zijn...
Bij aankomst in Ghana sloeg de warmte ons direct tegemoet.. Akwaaba in Ghana kreeg ik te horen van een medepassagier! Sinds mijn eerste stap op Afrikaanse bodem zit er een laagje op mijn huid dat er niet meer vanaf lijkt te gaan... Ook de geur hier zit in alles: het eten, de mensen, de lucht.. Niet te vergelijken met ook maar iets bekends uit Nederland.
Na een douane wachttijd van 2 uur werden we opgehaald door een medewerker van de lokale organisatie Syto. Hij stond al met twee meiden uit Zwitserland en Duitsland te wachten. En toen eindelijk, na 10 smeekbedes om 'some money' door een aantal jongens die hadden geholpen met onze bagage afgeslagen te hebben, reden we naar het Pink Hostel in Accra.
Na een korte, warme nacht stonden we op tijd op om naar het Syto Office te gaan. Daar kregen we van de aardige Mercy Djanie allerlei informatie over Ghana, het programma, het werken en een spoedcursus Twi ( spreek uit als Chi ).
In de middag zijn we naar het strand geweest en hebben we daar lekker geluncht. Onze gastheren brachten ons naar een lokale eettent waar boven ook nog een ruimte was waar we drumlessen en danslessen hebben gehad.. Typisch Afrikaans was daar dat er tijdens dit alles overal en op de gekste plekken mensen even een dutje lagen te doen. Zelfs onder het drummen werden zij niet wakker!
Vandaag (dinsdag) was het tijd voor een City Tour door Accra... Wat een CHAOS! Op de lokale markt, Mokorla market, heb ik mijn ogen werkelijk uitgekeken.. Overal mensen, spullen, dieren, eten, kinderen, wasgoed, noem het maar op. Helaas werd het niet gewaardeerd om daar foto's te maken, dus ik kan het niet laten zien.
Ook zijn we naar het Kwame Nkrumah museum geweest. Voor de lezers met enige historische interesse is hier leestip van onze gids:Afrika Must Unite geschreven door de eerste president van Ghana, mister Kwame Nkrumah himself! Hij is erg belangrijk voor de Ghanezen, omdat hij ervoor gezorgd heeft dat Ghana nu onafhankelijk is.
Ook niet onbelangrijk in een vreemd land is het eten. Nou vind ik het lastig om al een mening klaar te hebben, want ik denk dat het een kwestie is van wennen... Pittifg, kruidig en geurig, maar allemaal op een andere manier dan 'bij ons' ..
Morgen gaat de reis naar Tamale van start. Een ritje van zo'n 13 uur in een bus. Gelukkig gaat de Zwitserse Saskia met me mee en verblijf ik met haar in hetzelfde gastgezin. Het project waar ik heen zou gaan, Tamale Children's Home, had om onduidelijke redenen geen vrijwilligers meer nodig waardoor we nu zijn verplaatst naar een ander project.
Het kleine maar fantastisch klinkende dorp Walewale wordt mijn huis voor de komende 3,5 week waar ik ga werken in Suguru Charity Center. Hier worden kinderen uit arme hulpbehoevende gezinnen elke dag opgevangen. Wij gaan ze verzorgen, bezig houden en hopelijk ook wat Engels leren!
Primitief leven wordt het zeker.. Een gat in de grond als WC wat ze hier een Improved Ventilated Pit noemen ( jaja... Gewoon een gat met muren zonder dak dus!), wassen met de hand, koken op een houtskool vuurtje en douchen met een emmer water..
Ik kan niet anders zeggen dan: deze 'Obruni' (blanke) heeft er zin in!
Tot snel en veel liefs uit Afrika!
Afgelopen zondag werd ik 's ochtends door mijn ouders naar Schiphol gebracht. Met buikpijn (van de zenuwen of de malariapillen?) maar toch met heel veel zin om naar Ghana te gaan! Aan de andere kant van de douane ontmoette ik Sanne, waarmee ik samen ging vliegen.
Tijdens de vlucht was alles perfect geregeld. Met mijn lowbudget Ryanair ervaringen keek ik mijn ogen uit: gratis films, zoveel eten en drinken als je wil en oprecht aardige stewardessen! Wel wist ik dat dit de laatste luxe voor de komende maand zou zijn...
Bij aankomst in Ghana sloeg de warmte ons direct tegemoet.. Akwaaba in Ghana kreeg ik te horen van een medepassagier! Sinds mijn eerste stap op Afrikaanse bodem zit er een laagje op mijn huid dat er niet meer vanaf lijkt te gaan... Ook de geur hier zit in alles: het eten, de mensen, de lucht.. Niet te vergelijken met ook maar iets bekends uit Nederland.
Na een douane wachttijd van 2 uur werden we opgehaald door een medewerker van de lokale organisatie Syto. Hij stond al met twee meiden uit Zwitserland en Duitsland te wachten. En toen eindelijk, na 10 smeekbedes om 'some money' door een aantal jongens die hadden geholpen met onze bagage afgeslagen te hebben, reden we naar het Pink Hostel in Accra.
Na een korte, warme nacht stonden we op tijd op om naar het Syto Office te gaan. Daar kregen we van de aardige Mercy Djanie allerlei informatie over Ghana, het programma, het werken en een spoedcursus Twi ( spreek uit als Chi ).
In de middag zijn we naar het strand geweest en hebben we daar lekker geluncht. Onze gastheren brachten ons naar een lokale eettent waar boven ook nog een ruimte was waar we drumlessen en danslessen hebben gehad.. Typisch Afrikaans was daar dat er tijdens dit alles overal en op de gekste plekken mensen even een dutje lagen te doen. Zelfs onder het drummen werden zij niet wakker!
Vandaag (dinsdag) was het tijd voor een City Tour door Accra... Wat een CHAOS! Op de lokale markt, Mokorla market, heb ik mijn ogen werkelijk uitgekeken.. Overal mensen, spullen, dieren, eten, kinderen, wasgoed, noem het maar op. Helaas werd het niet gewaardeerd om daar foto's te maken, dus ik kan het niet laten zien.
Ook zijn we naar het Kwame Nkrumah museum geweest. Voor de lezers met enige historische interesse is hier leestip van onze gids:Afrika Must Unite geschreven door de eerste president van Ghana, mister Kwame Nkrumah himself! Hij is erg belangrijk voor de Ghanezen, omdat hij ervoor gezorgd heeft dat Ghana nu onafhankelijk is.
Ook niet onbelangrijk in een vreemd land is het eten. Nou vind ik het lastig om al een mening klaar te hebben, want ik denk dat het een kwestie is van wennen... Pittifg, kruidig en geurig, maar allemaal op een andere manier dan 'bij ons' ..
Morgen gaat de reis naar Tamale van start. Een ritje van zo'n 13 uur in een bus. Gelukkig gaat de Zwitserse Saskia met me mee en verblijf ik met haar in hetzelfde gastgezin. Het project waar ik heen zou gaan, Tamale Children's Home, had om onduidelijke redenen geen vrijwilligers meer nodig waardoor we nu zijn verplaatst naar een ander project.
Het kleine maar fantastisch klinkende dorp Walewale wordt mijn huis voor de komende 3,5 week waar ik ga werken in Suguru Charity Center. Hier worden kinderen uit arme hulpbehoevende gezinnen elke dag opgevangen. Wij gaan ze verzorgen, bezig houden en hopelijk ook wat Engels leren!
Primitief leven wordt het zeker.. Een gat in de grond als WC wat ze hier een Improved Ventilated Pit noemen ( jaja... Gewoon een gat met muren zonder dak dus!), wassen met de hand, koken op een houtskool vuurtje en douchen met een emmer water..
Ik kan niet anders zeggen dan: deze 'Obruni' (blanke) heeft er zin in!
Tot snel en veel liefs uit Afrika!
-
03 Juni 2014 - 23:10
Annesophie:
Tessa,
Leuk om te lezen!! Heel veel plezier in het primitieve afrika! -
04 Juni 2014 - 08:28
Marije:
Leuk te lezen obruni!! Last minute naar een ander project... Die chaos en gekheid klinkt als typisch Afrika :) Is je 'Improved Ventilated Pit' ook voorzien van Wifi? Ik kijk uit naar je volgende verhaal. Toy toy met de start van je werkzaamheden en sterkte met de primitieve omstandigheden in je thuis voor de komende weken... Festival faciliteiten en Dixies zullen er een luxe bij zijn :p
Liefs, Marije Wielenga -
04 Juni 2014 - 16:06
Barbara:
Hihi..even wennen aan de warmte en chaos hea -
04 Juni 2014 - 16:09
Barbara:
Volgens mij krijg je maar half mijn bericht! Klinkt alsof je al een hele boel leuke dingen gezien en gedaan hebt. Primitief leven voor een maandje is denk ik best leuk..dan waardeer je je douche en toilet in Zwolle daarna des te meer -
04 Juni 2014 - 16:10
Barbara:
Nou stom ding -
04 Juni 2014 - 16:26
Eugenie:
Hoi Tessa,
Ja,in het begin kijk je,je ogen uit!!!maar het went snel.gelukkig hadden wij het niet zo primitief. Het eten zal beter worden als je zelf gaat koken.Op de lokale markt zijn genoeg verse groentenen zoete aardappels. Het vlees zal wel ergens hangen met vliegen erop:).
misschien ook niet want het is langgeleden dat ik er geweest ben.
Nou Tessa veel plezier en geniet ervan.
-
04 Juni 2014 - 20:28
Loes:
Hallo Tessa,
Al veel indrukken opgedaan zo te horen. Leuk dat je met een ander meisje die lange busreis kan maken. Even omschakelen omdat je naar een ander project gaat. Oma heeft al in haar 40 jaar oude atlas opgezocht waar je zit. (Ze zei al dat de atlas wel oud kan zijn maar dat Ghana nog steeds op dezelfde plek ligt).
We gaan je volgen de komende weken. Heel veel plezier! -
05 Juni 2014 - 17:50
Ineke:
Wat een indrukken, leuk om te lezen ik ga je volgen heel veel succes en alles went.
Gr Ineke -
06 Juni 2014 - 11:39
Mia Jansen:
hoi Tessa,
Leuk om dit te lezen, heel veel succes en plezier daar.
Groetjes,
Mia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
