Hoe een vulkaan in IJsland mijn reis beinvloedde..

Na een paar maanden in Lissabon geweest te zijn en met de komende tentamens in zicht vond ik dat het tijd werd om voor een paar dagen op vakantie te gaan. Ik boekte mijn ticket naar Madeira en twee dagen later stond ik Gwen en Jenny, twee studiegenoten uit Duitsland, op te wachten bij de ingang van het vliegveld. In de tijd dat de piloot ons naar Madeira vloog liet ik mijn gedachtes gaan over de afgelopen weken, want veel beters is er toch niet te doen als je eenmaal in het vliegtuig zit.

Ik realiseerde me dat ik het al niet meer als bijzonder of ‘iets nieuws en anders’ beschouwde om in Lissabon te wonen, te studeren en te leven. Voor mij was alles gewoon en normaal geworden. Langs Castelo de São Jorge lopen was net zo bijzonder als langs de Martinitoren fietsen, een half uur te laat komen op een afspraak vind ik nu niet meer zo erg en wachten in een rij is dagelijkse routine.

Gelukkig kwam aan mijn dagelijkse ‘sleur’ ( ik weet het, ik zou het eigenlijk helemaal niet mogen zeggen want ik zit in Lissabon ) een einde toen mijn vriendinnen Sanne, Barbara en Stephanie me kwamen bezoeken! De nerveusheid die ik had op mijn weg naar het vliegveld om ze op te wachten verdween gelijk toen ik ze in het zicht kreeg. Het voelde alsof ik nooit was weggeweest, terwijl het toch 3 maanden geleden was dat ik ze voor het laatst had gezien! Omdat het al avond was en we allemaal hongerig waren besloten we om snel de koffers naar het hostel te brengen waar ze zouden slapen en daarna een restaurantje op te zoeken om lekker te eten. Eenmaal daar konden we lekker bijkletsen onder het genot van een wijntje in de avondzon. Wat was dat een heerlijk gevoel!

In de daaropvolgende dagen hebben we samen dingen in de stad bekeken, hebben we lekker gechilled en zijn we naar een Erasmus feest gegaan, wat erg geslaagd was allemaal! Helaas verloor Benfíca dat weekend de wedstrijd tegen Porto waardoor ze nog geen kampioen werden en misten we een leuk kampioenschapfeest op Marques de Pombal, het plein waar het hostel van S,B en S ongeveer 2 minuten lopen vanaf lag. Helaas kwam er aan dit bezoek ook weer een einde en lieten ze me na bijna een week weer ‘alleen’ achter in Lissabon.

Mijn gedachten werden abrupt ten einde gebracht toen ik een hard geluid hoorde. Ik scheen de enige te zijn in het hele vliegtuig, want toen ik om me heen keek zag ik iedereen ongestoord verdergaan met waar hij of zij mee bezig was. Ik realiseerde me toen dat het geluid van binnen in mijn oren kwam, want ik hoorde opeens bijna niets meer. Helaas is dat een kwaal die ik elke keer heb zodra ik vlieg. Na de landing van het vliegtuig zaten mijn oren de hele dag dicht waardoor iedereen mij alles twee keer moest vertellen voordat ik het begreep, maar gelukkig was het de volgende dag alweer over.

Voor de eerste nacht hadden we een goedkoop hostel geboekt in Funchal, de hoofdstad van Madeira, waar we ’s avonds aankwamen nadat we onze huurauto hadden opgehaald in een klein dorpje vlakbij het vliegveld. De volgende dagen zijn we rondgetoerd over letterlijk het hele eiland en hebben we maar één keer hoeven tanken. Dat is het voordeel van constant heuvels op en af rijden in de eerste versnelling!

Madeira staat bekend als ‘het Bloemeneiland’, het eiland van de bananen, het eiland waar een paar maanden geleden een grote storm is geweest en is tevens het eiland waar Christiano Ronaldo geboren is. De bloemen op het eiland waren nog niet allemaal in bloei toen wij er waren, maar gelukkig waren er al wel een heleboel te zien! Van Ronaldo was geen spoor te bekennen, maar dat de Madeira-ers van voetbal houden was overal duidelijk. Zondagavond deed Benfica weer een poging om kampioen te worden en dit keer speelden ze tegen Rio Ave, een voor mij onbekende ploeg. Natuurlijk konden wij dit evenement niet aan ons voorbij laten gaan en besloten we om in een buiten-kroeg de wedstrijd te kijken op een groot LCD scherm samen met hordes Portugezen. Tot grote vreugde van alle 300.000 inwoners van het eiland won Benfica de wedstrijd en werden ze landskampioen van 2010. De straten stroomden onmiddellijk vol met mensen gekleed in de rode kleur van de club en kwam er een ware auto-parade op gang met oorverdovend getoeter en uitroepen als ‘Benfica campeão olé olé”. Erg leuk allemaal, maar niet wat je verwacht op zo’n klein eiland!

De verwoestingen van de storm waren helaas nog wel te zien. Waar voorheen stenen muren langs de rivier stonden, stonden nu plastic hekjes en betonnen blokken. Zelfs in de vele bomen, struiken planten hingen nog hier en daar stukken van plastic zakken en andere dingen die er niet thuis hoorden. Soms was het nog erger en zagen we verwoeste huizen, hotels en gebouwen. Gelukkig was ook goed te zien dat er veel gewerkt is om alles weer op te bouwen en keken de mensen altijd blij en gelukkig!

De natuur van Madeira is niets anders dan prachtig. Hoog in de bergen hangt bijna altijd mist, wat een beetje een aparte sfeer geeft, want je hebt er altijd het gevoel dat je rustig moet lopen en zachtjes moet praten. Omdat het eiland is ontstaan doormiddel van een vulkaanuitbarsting honderdduizenden jaren geleden zijn er veel bergtoppen waarvan we verschillende hele mooie uitzichten hadden.

Op maandag was het voor ons tijd om het eiland te verlaten en terug te keren naar Lissabon. Bij het uitchecken vertelde de hostel-eigenaar ons echter dat er geen vluchten van en naar Madeira waren vanwege de as wolk die nog steeds in de lucht hing. We keken op het internet en zagen dat de vlucht van die avond inderdaad niet ging. Toen ik mijn eigen reservering bekeek op de website van Easyjet zag ik tot mijn verbazing dat ik voor die dag niet eens een ticket had geboekt. In mijn haast en enthousiasme had ik mijn terugkeer voor dinsdag ingevuld, wat in dit geval misschien een geluk bij een ongeluk was.

We gingen die avond toch maar naar het vliegveld om te kijken wat er gebeurde en kwamen in een hele lange wacht rij terecht. Toen we eindelijk aan de beurt waren kregen we te horen dat we onze vluchten moesten omboeken naar de eerstvolgende mogelijkheid en daarna weer terug naar de balie moesten komen. Zo gezegd zo gedaan. Gwenn en Jenny boekten hun vlucht om naar zaterdag, want alle eerdere vluchten zaten al vol. Bij de balie weren ze op de lijst voor een hotel gezet en na twee uur wachten werden we daar met een hele groep heen gebracht. Omdat ik nog een dag moest wachten om te kijken of mijn vlucht ging kon ik tegen een kleine vergoeding ook in het hotel overnachten bij hun de op kamer. Het hotel was een 5-sterren hotel en we kregen een suite toegewezen met een aparte woonkamer! Gelukkig voor ons was ook het ontbijt, lunch en diner inbegrepen en konden we van alle faciliteiten ( lees: binnenzwembad, buitenzwembad etc.) gebruik maken.

De volgende dag was het mijn beurt om naar het vliegveld te gaan, maar daar bleek dat mijn vlucht ook nog niet ging. Ook ik boekte mijn vlucht om naar zaterdag en kreeg ook een hotel aangewezen. De komende dagen leefden we compleet zonder uitgaven en in grote luxe in onze 5-sterren hotels, maar moesten we wel elke dag naar het vliegveld om te wachten of er misschien een plaats voor ons vrijkwam. Aangezien dit natuurlijk niet het geval was hebben we redelijk wat uren wachtend op de grond in de vertrekhallen doorgebracht tot we weer werden getransporteerd naar een hotel. Na een aantal dagen werd dit zeer vervelend, dus waren we blij toen het zaterdagavond was en we weer naar huis konden vliegen!

Op dit moment zit ik weer in mijn kamer in Lissabon en heb ik een hoop was, ben ik een hele ervaring rijker, en begin ik aan het afwerken van mijn lijstje van assignments, tentamens etc.

Over 5 weken ga ik alweer naar huis toe!

Beijinhos e saudades todos!