'Slow down' is mijn motto!

Sinds ik drie weken geleden mijn eerste stappen in Lissabon zette, loop ik elke dag van mijn appartement naar het dichtstbijzijnde metrostation en terug . Deze wandeling van ongeveer 10 minuten is elke keer weer nieuwe en anders, en elke keer gebeurd er wel iets grappigs, leuks of geks. Waar ‘s morgens alle oude, gepensioneerde mannen bij elkaar op de stoep alle vrouwen en meisjes na staan te kijken met een sigaret of sigaar tussen hun lippen geklemd, staan ’s avonds en ’s nachts her en der groepjes met jongeren die niets beters te doen hebben dan biertjes drinken en hangen op straat. Gedurende de wandeling passeer ik elke dag een bedelende man met één been, een lotenverkoper waarvan ik dacht dat die alleen in films bestonden, oude vrouwtjes met paraplu’s ( want er vallen hier soms wel eens wat druppels regen ) die ze bijna in je ogen steken als je niet uitkijkt, moeders met kinderen, studenten en mannen in pak. Ergens halverwege de weg, waar drie weken geleden nog niets aan de hand was, zat twee weken geleden opeens een gat in de stoep waardoor ik bijna onderuit ging. In mijn naïviteit dacht ik dat dit wel verholpen zou zijn binnen één of hooguit twee dagen, maar niets bleek minder waar. Nu, twee weken verder dus, is het gat nog groter geworden doordat sommige mensen het blijkbaar leuk vinden om stenen te jatten, en staan er twee grote hekken omheen. Dit is een voorbeeld van de mentaliteit die volgens mij typisch is voor Portugal en die, als het Spanje was geweest, ongetwijfeld bestempeld zou worden met “Mañana, Mañana!”. Ook op de Universiteit, bij het ophalen van een metropas, en bij het wachten in de rij in de supermarkt werd mijn geduld in de afgelopen drie weken behoorlijk op de proef gesteld, maar gelukkig begin ik er al aardig aan te wennen en betrapt Sona (een meisje uit Slowakije waar ik veel mee omga)me er regelmatig op dat ik te laat kom of rustig de tijd neem terwijl we haast hebben.

Het weer hier is, in tegenstelling tot wat de meeste van jullie waarschijnlijk denken, nog niet heel erg om over naar huis te schrijven. Het komt regelmatig voor dat er een dag geen zon te bekennen is, en dat het de hele dag door regent net als in de Nederlandse herfst. Gelukkig is mij verzekerd door meerdere ras-Portugezen dat dit weer abnormaal is en dat het in maart heel snel beter zal worden. Vanaf half april zal je hier kunnen zwemmen in de zee en liggen zonnen op het strand, dus Sanne, Barbara en Stephanie.. vergeet jullie bikini’s niet ;)!

Ondanks dat het weer soms niet meezat heb ik toch behoorlijk wat dingen gedaan in Lissabon en omgeving. In een redelijk mooi weekend ben ik met een groepje Polen, een Mexicaan en Sona naar Sintra geweest. Dat is een klein dorpje, ongeveer 40 minuten reizen met de trein vanuit Lissabon, met een prachtige omgeving en twee mooie kastelen gelegen op heuvels, zodat je als je eenmaal tot bovenin geklommen bent, een supermooi uitzicht hebt over de omgeving. Ook zijn we ( voor maar €10,-!!) naar een wedstrijd tussen Sporting Lissabon en Benfica geweest. We zaten in een vak vol met Sporting-supporters terwijl wij ( enigszins gedwongen ) juichten voor Benfica, wat resulteerde in soms grappige ruzies waar ik niets van begreep dankzij de taalbarrière die er nog steeds is ( helaas ). Uiteindelijk konden wij blij het stadion uitlopen, want Benfica won met 4-1.
Uiteraard worden mijn avonden hier in Lissabon niet allemaal gesleten in mijn kamertje. Regelmatig eet ik samen met meerdere mensen bij iemand in het appartement of we zoeken een goedkoop restaurantje waar je toch, bijna altijd, erg lekker kunt eten. Elke dinsdag en donderdag zijn er feestjes die meestal speciaal voor internationale studenten worden georganiseerd. Natuurlijk blijft het hier niet bij, want in Bairro Alto kun je altijd terecht voor een biertje, wijntje, colatje, een dansje of wat dan ook!

Deze week heb ik een week lang carnavalsvakantie gekregen, waar ik erg blij mee ben, want nu kan ik even rustig uitrusten van alle nieuwe indrukken die ik in de eerste weken heb opgedaan. Eigenlijk zou deze vakantie in het teken moeten staan van feesten, verkleed zijn en carnaval vieren, maar helaas laat het weer dat nu niet echt toe. Gelukkig heb ik donderdag nog een leuk feestje op het programma staan, want Sona is dan jarig! Dat is niet het enige leuke dat in het verschiet ligt, want van zondag tot donderdag komt Dieuwke ( één van mijn lieve ex-huisgenootjes ) mij hier opzoeken, zodat ik haar alle mooie dingen van de stad kan laten zien!
Nu is het tijd om even wat aan mijn kamer te doen, want de gewone dingen van het leven gelden natuurlijk ook in Lissabon!

Liefs from Lisboa!